Uzun bir aradan sonra merhaba...

İlk göz ağrım olan bu blogu, hem Lara'nın doktorunun beslenmeyle ilgili tavsiyelerini unutmamak için, hem de başka yeni-annelere ek gıdaya geçişte yardımı dokunur diye açmıştım. Anneliğe alışmaya çalıştığım o keyifli ama accayip yorucu günlerde ilaç gibi geldi bana buraya yazmak.

Lara'ya mama yap, sabahın köründe alt değiştirirken bile şarkılar söyle, zor anlarda annelik taktikleri bulmak için eskisinden çok daha az randımanla çalışan :) beynini zorla, her akşam üstü parka götür, her gün en az bir arkadaş görsün diye çabala, bazen mutluluktan bazen yorgunluktan çıldır derken zaman geçmedi, adeta uçtu, Lara biraz büyüdü vee... bana kendisinden sonraki en değerli hediyeyi verdi.

Bloguma uzun süredir yazamamamın sebebi, işte bu hediyenin ta kendisi; fotoğrafçılık! Ben artık işine aşık bir doğum fotoğrafçısıyım. Çocukluğumdan beri içimin bir köşesinde, ortaya çıkmak için doğru zamanı bekleyen gizli aşkımın hakkını vermek, hayatta bana sunulan bu şansı iyi değerlendirmek için çok çalışmam gerekiyordu, ben de öyle yaptım.

Bu süre zarfında Lara bizim yediğimiz yemeklerden yemeye başladı. Püreler dönemini kapattık. Yarım gün oyun grubuna gitmeye başladı. Oh be dedim. Ama bazı günler oldu ki onu yarım saat sonra deli gibi özledim. Anne değil mi işte; gel-git yürekli kadın... ;)

Son bir şey, ben aslında bu kadar lafı boşuna ettim; "blogumla ilgilenemiyorsam, sebebi www.seydaodabas.com'dur demem yeterliydi. Ama burayı özlemişim. İki lafladık fena mı oldu? :)